Dokumentacja działań w ramach kontroli biznesowej bezwzględnym wymogiem fiskusa

Jak odpowiedzialnie prowadzić swój biznes? Jakie działania podjąć, aby skutecznie zabezpieczyć swoje przedsiębiorstwo przed uwikłaniem w karuzelę podatkową? Jak nie dać się oszukać nieuczciwym kontrahentom? Jak dochować należytej staranności, kiedy prawo nie definiuje wprost tego obowiązku? To pytania, które spędzają sen z powiek niejednemu przedsiębiorcy. Jednakże istnieje prawo, o którym większość zaangażowanych w tym temacie już zapomniała. To właśnie Dyrektywa UE 2010/45/UE z 13 lipca 2010 i art. 106m ustawy od podatku od towaru i usług pozwala przedsiębiorcom udowodnić dokonania wszelkich swoich starań, posługując się narzędziami kontroli biznesowej. Kontrola biznesowa potwierdza autentyczność dostaw towarów i wykonania usług, ale także gwarantuje prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego VAT zawartego w fakturach zakupu towarów niezależnie od tego, że ewentualnie nieświadomie uczestniczył on w transakcji – towarem, który został wykorzystany w łańcuchu dostaw przez znikającego podatnika do popełnienia oszustwa podatkowego VAT. Poprzez kontrolę biznesową powszechnie rozumie się rzetelną weryfikację kontrahentów oraz tak samo dokładną weryfikację otrzymanych faktur. To właśnie w skutek wdrożenia procedury kontroli biznesowej podatnik może dostarczać dowodów, które dadzą fiskusowi pewności, że dołożył on należytej staranności i działał w dobrej wierze, i nie uczestniczył świadomie w oszustwie podatkowym. Wszelkie podejmowane działania są istotne, dlatego powinny być odpowiednio dokumentowane. W przypadku kontroli skarbowej, Krajowa Administracja Skarbowa sprawdzając jak podatnik wypełnił obowiązki kontroli biznesowej domaga się od podatnika wyjaśnień, jakich działań On podjął, aby zapewnić fakturom rzetelność i autentyczność. Jednym z takich przykładów są wezwania kierowane przez Naczelników UCS do przedsiębiorców w trybie art. 155 § i ustawy Ordynacja podatkowa, do udokumentowania wdrożenia procedur kontroli biznesowej, celem przekonania fiskusa, że przedsiębiorca w transakcjach handlowych działał w dobrej wierze i z należytą starannością.